در زمان سعدی هنوز فمینیست و این چیزها عمل نمی‌آمده. برای همین هم سعدی جرأت داشته بی ترس و بی خیال بگوید:
زن نو کن ای دوست هر نوبهار
که تقویم پاری نیاید به کار
اما از آن قسمت زن که بگذریم نظر شما درباره‌ی تقویم پاری چی‌ست؟ «نیاید به کار»؟ «بیاید به کار» اما نه زیاد؟ خیلی هم «بیاید به کار»؟
این سنگ غولان که می‌بینید آن آقای توریست ژاپنی مات و مدهوشش شده است، تقویم قوم آزتک بوده است:
این که این چه جور تقویمی است را من هم مثل شما نمی‌دانم. اما یک عده دانش‌مند بی‌کار که می‌گویند می‌دانند این سنگ گنده به چه کار می‌آمده است، نمونه‌ای از این سنگ ساخته‌اند و طوری رنگش کرده‌اند تا اجزایش مشخص باشد و بتوانند توضیح دهند که چی به چی بوده است. ببینید:
و کسی هم بوده که نمی‌دانسته این سنگ به چه درد می‌خورد اما از رنگ و نقاشی خوشش می‌آمده. این هم اثر طبع او است:
چشم‌چرانی بدون مانیفست 